پوشش دهی زیرکونیا با نانو کامپوزیت های مختلف به روش sol-gel به منظور بهبود استحکام پیوند با سمان رزینی و پرسلن

چکیده مقدمه: استفاده از زیرکونیوم به عنوان کور در ساخت روکش های دندانی با توجه به استحکام بالا، تطابق بافتی و در عین حال زیبایی آن موجب ارتقای پروتز های ثابت شده است. با این حال یکی از مشکلات اساسی در استفاده از روکش های بر پایه زیرکونیوم، تمایل کم زیرکونیا برای واکنش شیمیایی با پرسلن و سمان و در نتیجه باند ضعیف آن می باشد که موجب مشکلاتی از قبیل پریدگی و جداشدگی پرسلن می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی استحکام باند بین زیرکونیا با سمان رزینی و پرسلن پس از آماده سازی سطح زیرکونیا با روش های مختلف می باشد. مواد و روش کار: در مطالعه حاضر 70 بلوک زیرکونیا تهیه گردید. سپس بلوک ها به صورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: (1) بدون آماده سازی سطحی به عنوان کنترل، (2) سندبلاست باآلومینای µm110، (3) پوشش دهی با سل نانو سیلیکا به روش sol-gel، (4)پوشش دهی با سل نانوآلومینا- سیلیکا به روش sol-gel و (5) پوشش دهی با سل نانو فلورو هیدروکسی آپاتیت به روش sol-gel. در این مرحله به منظور تایید پیوند های شیمیایی پوشش های داده شده با روش sol-gel از تست ftir استفاده شد. همچنین سطح نمونه ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی sem و تست edx مورد بررسی قرار گرفت. سپس نمونه های هر گروه به دو قسمت شدند که یک گروه با سمان رزینی باند شده و نیمه دیگر نیز با پرسلن باند شدند. میزان استحکام باند میکروتنسایل نمونه های پرسلن و استحکام باند microshear نمونه های سمان رزین اندازه گیری شد. نتایج: حضور پیوند های شیمیایی مورد انتظار با بررسی ftir در گروه های نانوسیلیکا و نانوآلومینا-سیلیکا تایید شد. در بررسی sem پوشش یکنواختی در سطح نمونه های این دو گروه مشاهده شد در حالیکه پوشش گروه نانو فلورو هیدروکسی آپاتیت غیر یکنواخت بود. با استفاده از روش edx عناصر موجود در سطح هر نمونه مشخص شد. استحکام باند microshear نمونه های سندبلاست، نانوسیلیکا و نانوآلومینا-سیلیکا به صورت معناداری بیشتر از گروه کنترل و نانو فلورو هیدروکسی آپاتیت بود (p-value < 0.05). تفاوت معناداری میان استحکام باند microshear سه گروه سندبلاست، نانوسیلیکا و نانوآلومینا-سیلیکا وجود نداشت (p-value > 0.05). در بررسی استحکام باند میکروتنسایل، تمامی نمونه های گروه نانو فلورو هیدروکسی آپاتیت پیش از آزمایش دباند شدند. استحکام باند میکروتنسایل گروه سندبلاست به صورت معناداری کمتر از سه گروه دیگر بود (p-value < 0.05). بیشترین استحکام باند میکروتنسایل در دو گروه نانوسیلیکا و نانوآلومینا-سیلیکا مشاهده شد که تفاوت معناداری میان این دو گروه وجود نداشت (p-value > 0.05). نتیجه گیری: استفاده از پوشش نانوسیلیکا و نانوآلومینا-سیلیکا در روی زیرکونیا به روش sol-gel می تواند موجب افزایش استحکام باند سمان رزینی و نیز پرسلن به زیرکونیا گردد. در حالیکه استفاده از پوشش نانوفلوروهیدروکسی آپاتایت موجب کاهش استحکام باند می شود.